Şarkıların anlamlı geldiği o dönemdeyim,
Akşamdan kalmalığın baş ağrısıyla
İçimden çıkmak istiyorum
Sahibini göremediğim sesler duyuyorum
Kelimeler tekrarlanarak yok oluyor
İthal edilmiş acılar çekiyorum
Kırmızı ve siyah
Sevmiyorum insanları
Yarattıkları acayip atmosferde nefes alamıyorum
Sıkıyorum avucumu
Biriktiriyorum acımı avucumda
Kızarmasın diye gözlerim
Dolanıyorum avuçlarımda
Az düşün çok yaşa sözüne inatla karşı çıkıyorum
Vazgeçtiklerimi sıralıyorum
Vazgeçenleri
İnanıp yolda kaldığım manzaraları seyrediyorum
Bu defa içli çekiyorum sigara dumanını
Son nefesimi o dumana emanet ediyorum
Muhtemelen bir hayat var diyorum içimden
Herkesin dışında bir hayat
Yarım kalmış,bekletilmiş
Gül veren adamlara bakıyorum
Gülleri koklayan kadınlara
Tüm hayatım kanatlanıp uçuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder